The eagle has landed!
Geplaatst op 11 juni 2016 om 04:56 uur
Vanmorgen ging de wekker wreed vroeg af, namelijk om 7 uur. Aangezien we erg laat sliepen door het lange kletsen met een zwagertje genaamd Bram kwamen we al puffend en steunend eruit. We wilden vroeg op weg want we hadden een rit van ruim 4 uur te gaan. Kwart voor 8 zaten we weer bepakt en bezakt in de auto. We hadden een tussenstop gepland bij Cathedral Grove, een plek waar Jochem al jaren over droomt. Daar staan enkele van de grootste en oudste bomen van Canada, waaronder een flinke jongen van 76 meter lang die er al 800 jaar staat te shinen. Na ongeveer 2 uur waren we er, een klein parkeerplaatsje direct naast de weg. En inderdaad, het was erg indrukwekkend. De omvang van sommige bomen is enorm en je nek kan niet ver genoeg achterover om de pieken te zien. Jochem was niet achter z'n camera weg te slaan en vergaapte zich aan elke woudreus. Het was leuk om samen foto's te nemen bij de bomen. Je voelt je ineens ontzettend klein en nietig tussen bomen die er al stonden voordat Columbus Amerika ontdekte. Na 2 uur rondgedwaald te hebben in de Cathedral hadden we dan toch elke boom minstens 2 keer bekeken en moesten ons losscheuren van de mooie omgeving. De rit werd voortgezet en het leidden ons weer langs prachtige natuur. Zo kwamen we onder andere langs het Sprout Lake en Kennedy Lake, beide waren echt enorm mooi. Het contrast van een meer tussen beboste bergen is erg indrukwekkend. We hebben een goede verdeling, ik rij en Jochem schiet de plaatjes. We hebben het laatste uurtje omgewisseld maar waren er bij aankomst allebei achter dat de oorspronkelijke verdeling toch het beste is. Ik kan geen foto's maken volgens Jochem en ik vind dat ik absoluut beter rij dan mijn man. Gelukkig zijn we het beide eens met deze verdeling van talenten, dat scheelt een hoop gemekker.
Ucluelet (spreek uit: joe-kloe-let) is een rustig dorpje op een van de meest westelijke puntjes van Vancouver Island. Er lopen allemaal surfdudes rond en de mensen zijn heerlijk laid-back. Bij onze 'lodge' aangekomen, werd niet open gedaan. Achteraf bleek de man te liggen slapen en waren hij en zijn vrouw vergeten dat we kwamen. Het was een heel aardige kerel die ons wel gelijk waarschuwde dat we geluid moesten maken als we 's morgens de deur uitgingen. Dit voor als er misschien een beer in de tuin rondliep. Ik dacht eerst dat het een grapje was maar dat was niet zo. Toen we weg gingen naar het restaurant stond er geen beer bij de weg maar wel 2 herten. Ze stonden rustig te grazen terwijl wij ernaast stonden met onze auto. Heel apart dat ze totaal geen gevaar voelden voor ons als mensen. Eenmaal in het centrum boekten we een 'Bears and Birds'tour voor morgenochtend. We gaan met een boot op zoek naar zwarte beren en ander wildlife zoals sealions en bald eagles. Na ons diner in Cedar's Grill besloten we nog een korte wandeling langs de Wild Pacific Trail te maken. Daar waar het regenwoud de oceaan ontmoet, ontstaat een magisch toneel. Het pad voert je langs de rotsige kustlijn waar je de golven tegenaan hoort slaan terwijl je beschut staat onder het groen van het woud achter je. Je speurt onbewust naar tekenen van walvissen terwijl in het bos beren, wolven en cougars rondlopen. En precies op zo'n plek ervoeren wij een magisch moment. Jochem had nog maar net de woorden: 'dit is echt zo'n plek voor adelaars' uitgesproken, toen we in de verte een vogel aanzagen komen. Hij kwam recht op ons en toen hij wat dichterbij was, zagen we de opvallende witte kop van een bald eagle. Hij kwam steeds dichterbij en bleef op ons gericht tot hij ineens in volle vaart op 5 meter afstand langs ons heen zweefde. We stonden op een verhoging dus hij kwam op ooghoogte voorbij, tussen de bomen door. Ik stond bijna te schreeuwen terwijl Jochem's camera precies op tijd klikte. De adelaar vloog omhoog en cirkelde rond voor hij in het eilandje zo'n 50 meter verderop in een boom landde en begon te schreeuwen. Echt ontzettend indrukwekkend, om zo'n statische vogel in zijn eigen omgeving te zien bewegen. Na een tijdje vloog hij echt weg en begaven wij ons ook langzaam weer richting de auto. Daar bleek er ineens een hert naast de auto in het gras te staan. Ook deze was totaal niet bang toen we instapten en vanuit het raam nog een aantal foto's namen. Een hele mooie afsluiting van een vermoeiende dag. We zijn heel erg benieuwd naar de tour morgen, hopen op droog weer!
Reacties
|
Arjan |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact