Our first marriage test
Geplaatst op 03 juni 2016 om 08:02 uur
Gisteravond eindigden we erbij dat we gingen avond eten, en oh boy dat was lekker! Buiten werden de steaks gebakken door een ervaren Indiaanse chef terwijl wij binnen alvast onze salade naar binnen werkten. Toen de steaks klaar waren, kregen we die samen met bonen, soort skinned potatoes en lekkere sausjes. Jochem heeft weer gegeten als een beest :). 's Avonds hadden we heerlijk ons nepkacheltje aan want in de blokhut is het niet echt warm. Gelukkig heb je hier op elk bed een laken om onder te liggen, plus een deken plus nog een dekentje, plus een plaid! Dus dat is heerlijk :)
Vanochtend, na een lekker ontbijt, stonden we klaar voor onze dagtrip. We spraken de gids die meekwam, een krullenbol die Vlaams bleek te zijn: Willy. Naast ons was er nog een ander stel op huwelijksreis, ze kwamen uit Amsterdam. Hij was notaris en zij werkte voor de Bond van Advocaten. Onze ogen begonnen al te rollen bij die zin ;). Maar ze waren wel aardig en het was leuk om eens weer een hele dag Nederlands te kunnen praten. Het weer zou goed zijn maar het blijkt enorm veranderlijk en er was onweer op komst. Daarom besloot Willy dat we niet 's middags gingen kano varen maar 's morgens. Enzo begon de rit die wij eigenlijk samen gister al hadden gereden. We maakten een tussenstop bij de Green Mountain Tower vanwaar we over het hele park konden kijken, zover als de regenwolken ons toelieten. Het was leuk om de dingen te zien met Willy erbij, aangezien hij veel kennis had over het gebied. Hij verklaarde de diverse namen van de bergen, rivieren en kreekjes. Grappig was het verhaal achter de Lonespoon Creek. De familie van Ray en Alice, zoals gister beschreven, was eens picknicken bij de toen nog naamloze kreek. Bij het opruimen kwamen ze er echter achter dat ze een lepeltje kwijt waren. Aangezien ze bedachten dat het lepeltje wel erg eenzaam moest zijn, werd de kreek vervolgens, je raadt het al, Lonespoon Creek genoemd. De Green Mountain heet zo omdat.. hij groen is!
Toen we nog geen 5 minuten onderweg waren, draaiden we een bocht om en ineens: een beer! Gewoon langs de kant van de weg. Ze komen hier omdat ze zich tegoed doen aan de verse planten die in het bos nog niet groeien. Moe en hongerig uit de winterslaap, sacherijnig omdat er nog geen bessen zijn, worden ze naar de rand van het bos gedreven. Leuk voor ons dus :). We stonden er echt vlak naast, zo gaaf! Hij gaf echt geen kick, aangezien we hem echt niks kunnen schelen, aldus Willy. Willy is leuk om te zeggen dus ik ga het nog een paar keer benoemen :)
Bij Clearwater Lake droegen we de kano's naar het water en trokken we voor de zekerheid maar regenjassen aan aangezien het al begon te miezeren. Willy gaf nog enige uitleg over verschillende soorten roeitechnieken en daar gingen we. Jochem was stuurman maar eenmaal in het water bleek hij tijdens de uitleg ergens anders te zitten met zijn hoofd en dus was het eeeeeven wennen. Vooral aan elkaar. De zon kwam weer door en het was heerlijk peddelen. Het water is zo enorm schoon dat je bij de eerste meters recht naar de bodem kijkt. Verderop is het meer zo'n 200 meter diep dus daar was het wat lastiger ;). We peddelden een stuk en na een tijdje legden we aan bij de overkant. Hier was een soort kampeerplek waar we een vuurtje stookten voor koffie. Het begon steeds harder te waaien en er kwam een dreigende lucht aan. We hebben heerlijke broodjes op terwijl het water op het vuur langzaam begon te koken. We kregen cowboy-coffee, koffie waarbij het koffiepoeder rechtstreeks het water in wordt gegoten, drink smakelijk :) Net toen we weer wilden vertrekken, begon het goed te waaien en te regenen. Willy legde uit dat we moesten proberen het water over te steken, schuin tegen de wind in. Dat klonk makkelijk, zolang je op de kant stond. Op het water was het ineens heel spannend. Je kano gaat keihard op en neer, de regen slaat in je gezicht en het lijkt alsof je totaal geen controle meer hebt over je kano. En wij moesten tegen de wind in.. Het was keihard werken terwijl ik constant dacht: 'maar wat als we omslaan?' Dit was volgens Willy onmogelijk, maar hij was niet in de buurt om ons gerust te stellen aangezien we allemaal uit elkaar dreven. Het meer lijkt op foto's smal maar als je er midden op zit en de kant lijkt niet dichterbij te komen, is het ineens heel breed! Gelukkig kwamen we stukje bij beetje verder en uiteindelijk ging ook de wind meer liggen. Jochem was een stoere stuurman die ons goed bij de kant hield en al zijn krachten inzetten om mij in balans te houden, de kanjer ;). Zo konden we het laatste stuk in wat meer rust afleggen en nahijgen van de inspanning. Een huwelijkstest die we goed doorstaan zijn! Eenmaal weer op de kant werd alles weer ingeladen en begonnen we aan de terugweg. We maakten stops bij de Dawson Falls en Helmcken Falls, waar wij al waren geweest, maar nu kregen we leuke verhalen erbij. Ook was er een tussenstop bij de Baily's Chute, een stuk in de rivier waar de zalmen hun laatste loodje leggen. Ze zwemmen de hele rivier op tot hier, waar ze al half stervend nog een laatste poging doen om verder te komen. Willy legde het mooi uit, je ziet ze soms met hun kop tegen de rotsen aanspringen, de hersens vliegen rond en toch gaan ze door. Uiteindelijk drijven ze dood of levend weer een stuk terug naar de Horse Shoe Bay waar de eitjes bevrucht worden voor een nieuwe generatie vechters.
Om een uur of 5 waren we weer terug op de ranch, Jochem was moe en ik moest plassen. En daarnaast hadden we allebei honger en dus trokken we er na een korte plas- en rustpauze weer terug naar Clearwater. We hadden al een paar keer de tip gekregen om bij Hop Hog, tap- en smokehouse, te gaan eten. En dat was een beste zet! Jochem ging voor de Wild BC Sockeye Salmon en ik voor de '14 hour smoked Brisket'. Beide gerechten waren echt heer-lijk. De Canadezen weten wel wat lekker koken is! Kan ik nog een puntje aan zuigen ;). Aangezien we door de drukke dagen altijd na het avond eten rustig aan doen, was de dag daarna alweer over. We hebben nog de foto's terug gekeken en gemerkt dat douchen op een ranch ook een uitdaging is. Als er ergens anders een kraan aanstaat, stopt de kraan bij ons, jippie!
Morgenochtend staat er een paardrij tocht op het programma, we zijn super benieuwd! Daarna rijden we weer terug naar Kamloops, waar we tot zondag zullen blijven. Genoeg te doen dus weer de komende dagen. We'll keep you posted :)
Reacties
|
Lotte |
|
Anna |
|
Regina |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact