First wildlife spotted!
Geplaatst op 01 juni 2016 om 05:30 uur
It took a while, maar hier is weer een nieuwe update.
30.05.2016
Vandaag was een spannende dag want we gingen bungee-jumpen vandaag! We moesten eerst 's morgens van Langley naar Whistler rijden en dat was een prachtige rit. We reden een groot gedeelte langs water dat omringd werd door besneeuwde en bebosde bergen. Voor we in Whistler aankwamen, maakten we een tussenstop in Squamish, onze toekomstige woonplaats aldus Jochem. In Squamish had meneer Dral afgesproken met een boomverzorger die zelf werkspullen verkocht. Het bleek gewoon vanuit zijn huis te zijn en in de kelder hebben we lang staan praten over het bomenwerk in Canada en in Europa. Stewart, de boomverzorger, vertelde dat het ontzettend makkelijk is om een vakantie-werk visum te krijgen voor 2 jaar.. Ik zag Jochems ogen steeds meer gaan stralen, hoe langer hij met hem praatte. Na een uurtje gingen we er weer vandoor en de rest van de rit hield Jochem er niet meer op over het feit dat we hier naartoe gingen verhuizen ('Ik bedoel maar, hoe leuk klinkt alleen ' Squamish' al?!) en werken. Ik hou de meeste tijd maar wijs mijn mond maar ik denk toch aan ons schattige huisje in Moerkapelle, wat trouw op ons wacht. Eenmaal in Whistler kwamen we in een soort mini Oostenrijk terecht. Overal liepen mensen in snowboard bepakkingen en de leukste huisjes waren opgesteld in een schattig centrum. We konden maar even kort rondkijken en toen mochten we alweer doorrijden naar de Whistler Bungee. We waren bloednerveus, helemaal toen we onder de bewuste brug parkeerden. Op de brug was het uitzicht prachtig maar hoog!! Voor we het goed en wel wisten, werden we al in gordels gehezen. We hadden toch besloten om los van elkaar te gaan, zeker na de opmerking van een medewerker dat ' I would chrush Jochem's balls' .. ;) Daar stond ik dan, bovenaan een brug met geen hek meer voor me en mijn tenen over de rand. Ik moest eraf springen en het is het meest onnatuurlijke wat ik ooit gedaan heb. Ken je die droom, dat je voelt dat je valt zonder ophouden? Zo voelt het dus, alsof je niet meer ophoudt met vallen. Maar na de eerste stuiter voel je dat je vastzit en begin je je adrenaline eruit te schreeuwen. Zo'n vet gevoel! Jochem was na mij en die vond het ook helemaal geweldig! We kregen nog een tshirt en kochten de foto's die gemaakt zijn tijdens de sprong. Het geheel duurde maar 10 minuten en voor we het wisten, zaten we volgepompt met adrenaline weer in de auto. Om even tot rust te komen, zijn we doorgereden naar de Brandywine Falls. Een mooi stukje natuur met een uitkijkpunt waar je tegen een waterval aankijkt en een schitterend vergezicht hebt op de bergen in de omgeving. Jochem en ik gingen natuurlijk ook nog even off-road toen we een route liepen naar een 'swimlake' die vervolgens ophield. Toen we eenmaal boven een op heuvel waren geklauterd en in de middle of nowhere stonden, zijn we toch maar weer omgekeerd. We gingen nog maar een keer naar Whistler Village. Hier hebben een aantal jaar terug de Olympische Winterspelen plaatsgevonden en het is er dan ook enorm toeristisch. We voelden ons echter niet zo thuis in de behoorlijke drukte, vergeleken met waar we vandaan kwamen. Veel opgeschoten jongens met vet haar en bier, daar boven op onze moeheid, zorgden voor 2 sacherijnige newly-weds. We wilden eigenlijk leuk uit eten maar toen we op de kaart van het steakhouse zagen dat de gerechten 50 dollar en duurder waren, kwamen we uiteindelijk toch bij de Mc Donalds uit. Hierna zijn we lekker terug naar ons (backpackers)hotel gegaan en op tijd gaan slapen. De volgende dag wilden we vroeg uit de veren want we hadden een lange reis voor de boeg, naar Clearwater.
31.05.2016
Door de jetlag worden we nog steeds rond 5/6 uur wakker en we besloten daarom al om 7 uur te vertrekken in plaats van 8 uur. De lucht was strakblauw en we hadden er zin in om weer erop uit te trekken. Op het programma stond een rit van bijna 6 uur naar Clearwater met een tussenstop bij Joffre Lake. De rit die volgde, was echt schitterend. We hebben bijna constant door de bergen gereden en dat ging soms met schreeuwende motor omhoog en dan weer al remmend steil omlaag. Na 1,5 uur waren we al bij Joffre Lake. Zoals jullie al op Instagram zagen, is het daar prachtig! We gingen naar de Lower Lake, aangezien de andere meren minstens 2.5 uur wandelen was. Het water was glashelder en ijskoud! Na deze korte stop reden we weer verder, ons vergapend aan elk uitzicht dat tevoorschijn kwam bij een nieuwe bocht. We zijn op veel 'viewpoints' gestopt om de enorme bergen te bewonderen die boven ons uit torenden. Hoe verder we reden hoe minder bomen er op de bergen stonden en uiteindelijk reden we door een landschap dat er bijna woestijnachtig uitzag. Kale bergen met een paar laaggroeiende struiken die een droog gezicht gaven. Jochem begon het groene Vancouver steeds meer te missen en deed uiteindelijk maar een dutje. Na zo'n 6 uur rijden en stops maken, kwamen we in Kamloops aan. Een grotere stad dan we dachten met weer enorm veel Mc Donalds, Starbucks, Tim Horton's en Subways. Het is echt belachelijk hoeveel eettentjes er op elke hoek zitten. Wij vinden het allebei erg leuk om Canadeze supermarkten te bezoeken, en dat hebben we dan ook uitgebreid gedaan. Hierna hebben we weer even wifi opgezocht bij de Starbucks om iedereen op de hoogte te houden. Deze tussenstop was hard nodig aangezien we allebei het zitten behoorlijk zat waren. Bij Jochem uit zich dat in behoorlijk bijdehand gedrag in de auto en bij Hilde in een kort lontje, dat zegt waarschijnlijk genoeg ;). Gelukkig is er veel op te lossen met een heeel groot drankje bij de Starbucks! Hierna moesten we dan toch echt nog 1,5 uur rijden naar Clearwater. Langzaamaan kwam er steeds meer groen op de bergen en zagen we prachtige meren en rivieren. En daar zitten we nu dan, in WoodCrest B&B, een allerschattigst plekje. We hebben de kelder voor onszelf met een slaapkamertje, een zit- en eetgedeelte en een mini-badkamer. We kregen de tip om te gaan eten bij Gateway Grill en dat was een hele goede tip! Jochem heeft een heerlijke steak op en ik ging aan de vers gegrilde zalm. Heerlijk om weer een echte maaltijd met groente erbij te eten. We zaten buiten met uitzicht op, natuurlijk, bergen en deden ons daarbij te goed aan een flinke hoeveelheid cola, dat dan weer wel. TROUWENS, we hebben onze eerste beer gespot! Zomaar, langs de kant van de weg, in de berm, een jonge beer. Voor we het wisten waren we voorbij en toen we hadden gedraaid, was hij natuurlijk allang weer weg. Maar hoe leuk, ze zijn er dus echt :). Na het eten reden we een kwartiertje verder naar de 'Spahat Fall'. Dit is een plekje in het Gray Wells park waar we de komende dagen zullen ronddwalen. Alles is hier zo enorm groot en overweldigend, echt schitterend. De indrukken zijn echter ook erg vermoeiend, merken we. Morgen vertrekken we trouwens naar de ranch waar geen WIFI is, dus de komende 3 dagen zijn we niet bereikbaar. We wilden jullie graag foto's laten zien van de prachtige rit hiernaar toe en de watervallen, maar door een foutje zijn de foto's van vandaag gewist van de camera, zo ontzettend balen!! Maar gelukkig is er Google om mooie plaatjes op te zoeken ;)
Reacties
|
Arjan |
|
Oma |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact