Alweer een week voorbij
Geplaatst op 09 oktober 2016 om 15:12 uur
Daar zit ik weer, dit keer als een rood kreeftje op de bank. Gister wezen snorkelen, was heel mooi alleen waren we ons even vergeten in te smeren… Nu zijn we dus heel erg verbrand aan de achterkant. Zolang ik heel stil blijf zitten doet het niet zo’n pijn maar zodra ik moet gaan bewegen pff. Goede les weer voor de volgende keer dat ook als de zon niet schijnt ik me nog steeds moet insmeren. Al moet ik wel zeggen dat ik al aardig aan de zon begin te wennen, ik hoef mij niet meer elke dag in te smeren (behalve mijn rug etc.) en ik ben al bijna net zo bruin als de teachers hier. Iets wat ik heel leuk vind maar de mensen hier heel gek. Hier is het namelijk zo dat ze er alles aan doen om maar niet bruin te worden. Hoe bruiner je hier bent hoe armer je bent. Ze slaan hierin echt een beetje door want ze zitten hier soms met handschoenen aan en sokken in de teenslippers op de scooter. Tussen 11 uur en 17 uur kunnen we ook niet gaan zwemmen of buiten activiteiten met de kinderen en teachers doen omdat ze dan te bruin worden. Heel bizar dat wij dan in Nederland soms zelfs naar de zonnebank gaan om bruin te worden en dat het in Nederland eigenlijk andersom is. Dat kon ik de teachers hier ook niet wijs maken. Ze hebben hier zelfs doucheschuim waarvan je huid witter wordt.
De afgelopen week is heel snel gegaan. Deze week zijn we echt begonnen met stage en ook begonnen met het individueel begeleiden. Ik heb een paar leuke projectjes toegewezen gekregen. Zo ga ik met een jongetje oefenen om zijn linkerhand te gebruiken. Hij lijkt zich helemaal niet bewust te zijn van zijn linkerhand en maakt hier maar heel weinig gebruik van. Door met hem tweehandige activiteiten te gaan doen wil ik hem stimuleren om zijn linkerhand meer te gaan gebruiken. Samen met Manon loop ik 2 keer in de week met 3 kinderen die wat overgewicht hebben. We willen ze stimuleren om meer te bewegen. Ook begeleid ik een heel lief klein meisje wat niet zo veel praat. Ik ga met haar gesprekjes aan en ga met haar oefenen om meer te praten en hierin zelfverzekerder te worden. Ook weer goed voor mij om Bahasa te leren. Hier zijn wij overigens van de week mee begonnen, we hebben al twee lessen gehad. Pff wel aardig pittig hoor. De docent is heel aardig maar voorheen gaf hij alleen les aan oude mensen en omdat wij jong zijn denkt hij dat wij veel sneller leren. Nou.. niet dus haha. We moesten gelijk de eerste les al hele zinnen maken terwijl we nog maar amper wat woorden kenden. Ook is het heel lastig dat je met drie talen tegelijk bezig bent, je leert Bahasa Indonesisch en vertaald dit naar het Engels maar ik je hoofd weer naar het Nederlands. Nog wel lastig dus. Maar wel heel fijn om te leren zodat we iets beter met de kinderen en de ouders kunnen communiceren.
Ik zit twee dagen in de week, maandag en woensdag, bij de kleuters in de Bintang klas. Dit doe ik met heel veel plezier, de kinderen zijn zoo leuk! Die kleintjes hebben ook allemaal van die lieve smoeltjes waar ik niet zo snel boos op kan worden. We zitten wel in een heel klein lokaaltje, ongeveer zo groot als een gemiddelde badkamer in Nederland. Al kan het prima, je kan in ieder geval makkelijk overzicht houden, ieder nadeel heeft zijn voordeel. Al is het soms ook wel heel warm als de klas vol zit, er zitten dan 9 kinderen en 2 teachers en er is geen airco. Op de dinsdag zit ik in de Matahari klas, dit is de klas voor kinderen met het laagste niveau. Een pittig klasje met hele diverse kinderen. Ik kijk mijn ogen hier uit, er gebeurt heel veel in deze klas. Er zijn vaak kinderen die huilen, schreeuwen of rare geluiden maken. Soms moet ik er ook erg om lachen en dat moet ook wel als je in zo’n klas zit anders maak je het ook niet leuk voor jezelf. Ik moet wel zeggen dat ik elke keer heel moe ben als ik in deze klas heb gezeten. Ik ben sowieso hier snel moe, ik Nederland had ik vaak energie voor tien en had ik aan vijf uur slaap per dag genoeg maar hier op Bali hou ik dat echt niet vol. Het liefst ga ik als ik thuis kom ’s middags even lekker een powernapje doen en ’s avonds ga ik al rond tien uur naar bed… niks voor mij maar ik heb het hier echt nodig. De combinatie van alle nieuwe indrukken en het warme weer maakt dat je hier snel moe bent.
Van de week ben ik voor het eerst op huisbezoek geweest. Het was heel interessant om te zien hoe de kinderen leven en om de familie te ontmoeten. Ik werd er volgestopt met allerlei eten. Het was 3 uur ’s middags maar ze hadden al avondeten voor ons gemaakt. Ik had helemaal geen honger na al het eten wat ik al had gehad maar ze hadden zo veel eten voor ons gemaakt dat ik toch maar wat at. Toen we naar huis gingen had de moeder nog eten voor ons ingepakt en dat kregen we mee naar huis. Ik vond het heel lastig want het waren arme mensen en waarom gaven ze het beetje wat ze hadden dan ook nog aan mij? Maar het is al helemaal niet netjes om het af te wijzen dus ze maar heel vaak en vriendelijk bedankt en het eten mee naar huis genomen. Ik begin hier al steeds meer te wennen aan het eten en ik vind het zelfs wel lekker. Het was voor mij ook een hele overwinning dat ik bij die mensen thuis zo veel heb gegeten want het was er nou niet bepaald schoon. Op de vrijdag doen we altijd wat leuks met de kinderen.
Afgelopen vrijdag zijn we met de kinderen wezen zwemmen. We zouden eerst naar een springkussenpark in de zee gaan maar omdat het water van de zee te laag stond konden de bootjes er niet heen varen. Als alternatief zijn we bij een hotel gaan zwemmen. Het was heel leuk maar omdat we er niet op hadden gerekend dat we naar een zwembad gingen, hadden we geen blaasjes mee. Er was een klein stukje in het bad waar de kleinste kinderen niet konden staan. Ik was heel alert om alle kleintjes in de gaten te houden want ze liepen zo het diepen in. Soms had ik twee van die kleintjes op mijn armen en dan sprong er nog iemand bovenop mij, af en toe had ik moeite om boven water te blijven. Maar ik voelde mij wel verantwoordelijk voor de kinderen want de meeste teachers en alle ouders wilde niet in het water. Ze houden hier niet zo van zwemmen, de meeste zijn bang en kunnen ook niet zwemmen. Hier gaan wij overigens onze film over maken. Wij gaan als draagvlakversterkende opdracht de teachers zwemles geven. We zijn namelijk elke week wel bij een zwembad, de zee of de haven en de teachers weten helemaal niet hoe ze een kind of henzelf kunnen redden als ze in het water vallen. Wij schrokken hier wel van en vinden het belangrijk dat ze zich hier iets veiliger in voelen. Toen wij dit voorlegde aan te teachers reageerde ze wat nerveus en lacherig maar stonden er uiteindelijk wel open voor.
In het weekend zijn we op vrijdag naar een waterpark gegaan. Het is hier een beetje uitgestorven dus we hadden zowat het hele waterpark voor ons alleen. Toch staan er dan wel weer zo’n 15 man personeel waar ik mij nog steeds heel erg over kan verbazen. Op zaterdag zijn we dus wezen snorkelen. Dit hebben we gedaan op een eilandje hier in de buurt. Het was echt prachtig, ik voelde mij even alsof ik in de Nemo film zat. Ik heb veel vissen uit deze film gezien inclusief Nemo zelf waar ik heel erg op hoopte. Tussen de anemomen kwamen de kleine clownvisjes af en toe tevoorschijn. Ook heb ik verschillende zeesterren vastgehad die de begeleider aan mij gaf, heel bijzonder. Vandaag hebben we een heerlijk rustig dagje gehad, lekker lui gedaan en ook nog met school bezig geweest. Af en toe vergeet ik dat ik dat hier natuurlijk ook nog moet doen. Ik ben helemaal uit mijn schoolritme dus ik moet veel moeite doen om mezelf hier toe aan te zetten. Ik begin al wel aardig mijn draai hier te vinden, we zijn ook alweer bijna vier weken weg.
Voor nu wel weer genoeg getypt, het is hier al negen uur geweest dus alweer bijna bedtijd haha. ;)
Tot snel!
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact