Eerste stageweek
Geplaatst op 02 oktober 2016 om 17:05 uur
De eerste week in Lovina/ Singaraja zit er alweer op. Ik heb een ontzettend leuke eerste week gehad die voorbij gevlogen is. Mijn stage is heel leuk en dit komt vooral door het enthousiaste en gastvrije team/ ouders en de lieve kids waar ik enorm van kan genieten. Je ziet dat ze hier zo blij zijn dat we er zijn. Elke ochtend als we het schoolplein oprijden met de scooter worden we enthousiast begroet door de ouders en kinderen. Aan het eind van de schooldag moeten veel kinderen van hun ouders ons gedag zeggen en dat doen de kinderen hier door een kus op je hand te geven of hun wang tegen je hand aan te drukken. We hebben ook één hele kleine jongen van een jaar of 4 met down syndroom en die geeft mij ook elke keer een kusje op mijn hand en daarna doet hij zogenaamd geld in mijn hand en moet ik mijn hand dichtdoen. Een echte gentelman, super schattig is dat.
De eerste week hebben we vooral veel geobserveerd in de klassen zodat we een beetje weten hoe het er hier aan toe gaat. Ik moet zeggen dat ze het hier super goed doen, sommige Nederlandse scholen kunnen er nog wat van leren. Ze hebben heel veel structuur hier en de kinderen luisteren heel goed. Zo moeten ze altijd netjes in kleermakerszit en rechtop op een kussentje zitten, als ze dat niet doen worden ze hier direct op aangesproken. Iets waar ik zelf nog ontzettend aan moet wennen, pff de hele dag op een klein kussentje in kleermakerszit zitten is niet echt voor mij gemaakt. Je mag ook niet dicht bij de muur zitten omdat je dan tegen de muur aan gaat leunen. Ik ben dus blij als ik even mijn benen kan strekken maar je moet zelf natuurlijk ook zo netjes zitten gezien de kinderen hier streng op aangesproken worden. Elke vrijdag is er een uitje met de kinderen, afgelopen vrijdag zijn we naar het strand geweest. Heel leuk om de kinderen in een andere context te zien, ze waren allemaal heel enthousiast. Ook waren er die dag bij een opvang schilpadjes geboren. Daar gingen we natuurlijk ook even een kijkje nemen. We moesten we oppassen dat de kinderen geen schilpadjes pakte want de handjes verdwenen regelmatig in de bak met schildpadjes.
Na dit ochtendje strand hadden we lekker weekend. Iets waar we best wel aan toe waren want van alle nieuwe indrukken wordt je best wel moe. Zaterdag hebben we eerst een pedicure gedaan en gelnagels laten zetten op onze teennagels. Ik kreeg al allemaal berichtjes, jij en je nagels laten doen?? Haha, we lopen hier op stage en in huis altijd op blote voeten dus het moet er wel een beetje netjes uitzien. Na de pedicure zijn we doorgereden de bergen in en daar een waterval bekeken. Voor de rest rustig aan gedaan want de volgende dag moesten we om 5 uur opstaan om dolfijnen te gaan spotten. Dat was heel gaaf, de dolfijnen zwemmen echt een meter van je bootje af en het zijn er echt heel veel. Heel mooi om ze eens in het wild te zien. Vanmiddag lekker een massage gehad en ’s avonds voor het eerst hier gekookt. Ik vond het heerlijk om even lekker thuis te eten. Ik ben dat uit eten gaan al wel een beetje zat moet ik eerlijk zeggen. Elke avond moet je weer weg en zoeken naar waar je gaat eten. Maar het is hier over het algemeen bijna goedkoper om uit eten te gaan dan om boodschappen te doen en thuis te eten. We hebben ons voorgenomen wel 2 keer in de week thuis te eten want het is wel heel fijn om even een avondje thuis te zijn. Het is ook echt wel thuis al, het huis is zo fijn en ik heb hier fijn mijn eigen kamertje.
Op dit moment zijn er maar weinig toeristen in Lovina. Dit merken we vooral als we langs het toeristische strand lopen, daar komen direct meerdere mensen op ons af om te vragen of we een massage willen of een sarong willen kopen. Inmiddels worden we al een beetje herkent door de mensen en weten ze dat wij er 2 maanden zijn en ze ons dus niet continu hoeven te vragen of we op dolfijnentour willen etc. Gelukkig zijn we ook een avondje met de teachers naar een strand geweest waar alleen locals waren. Dit was heel leuk om mee te maken, zo voel je je echt een onderdeel ervan en dat is wat ik graag wil ervaren. Waar we even geen rekening mee hadden gehouden is dat de vrouwen hier niet in bikini zwemmen maar met kleren aan. Gelukkig had ik nog kleren in mijn tas voor op het strand, die had ik toen maar aangedaan maar we snapte toen ook eindelijk waarom ze allemaal een jas of dik vest mee hadden. Ze gingen namelijk met hun natte kleren op de scooter maar trokken de jas eroverheen aan. Manon en ik hadden geen vest of jas mee dus moesten in zeiknatte kleding op de scooter nog 10 min naar huis rijden. Weer wat geleerd voor de volgende keer.
Wat hier ook heel anders is, is werken. Wat mij opvalt is dat soms mannen hier werk doen wat vrouwen in Nederland doen en andersom. Zo staan hier soms mannen in de wasserette en vrouwen in een computerwinkel. Ook werk wat wij in Nederland alleen doen, doen ze hier ongeveer met vier man. Zo staan ze in een restaurant met 6 tafels ook met ongeveer 6 man te werken. Niet gek dan dat mensen hier minder verdienen.
Wat ik ook niet gek vind is dat hier veel ongedierte en zwerfhonden en katten zitten. De beesten hebben hier namelijk genoeg te eten gezien de mensen hier meerdere keren op een dag offertjes met eten op straat zetten om te offeren aan de goden. Het hindoeïsme vind ik overigens een heel mooi geloof. Je kunt goed merken dat ze hier heel erg geloven in karma. De mensen zijn hier allemaal ontzettend vriendelijk. Op school werd ik aardig bang gemaakt dat ik bestolen zal worden en veel mensen niet te vertrouwen zijn maar daar heb ik hier nog weinig van gemerkt. Ik had mij voorgenomen wat beter op mijn spullen te passen hier maar helaas ben ik hier nog net zo chaotisch en vergeetachtig als in Nederland. Zo laat ik regelmatig mijn sleutels in mijn scooter zitten of in de deur van mijn huis of laat ik mijn telefoon ergens in een winkelmandje liggen. Nooit ben ik echter bestolen (ondertussen klop ik dit even af) maar altijd wezen mensen mij er vriendelijk op dat ik mijn sleutels ergens liet liggen, zelfs toen ik ze in het winkelmandje had liggen kwam de kassière uit de winkel rennen achter mij aan om mijn sleutels terug te brengen. Nou zijn wij ook weer niet zo naïef om iedereen te vertrouwen, zo stoppen er vaak mensen naast ons als wij stoppen met de scooter om de weg te bekijken, zij willen ons dan ergens heen brengen maar we zoeken dat toch liever uit met maps. Het is ook niet handig hier om mensen de weg te vragen want hier op Bali moeten ze altijd antwoord geven op een vraag ook als ze het niet weten zullen ze je de weg wijzen. Dan kom je er na een tijdje achter dat je totaal de verkeerde kant op gaat.
Ik ga lekker slapen nu want morgenvroeg mag ik weer naar de lieve kindjes toe. ’s Ochtends ga ik eerst met een aantal kinderen lopen en oefeningetjes doen omdat deze kinderen iets meer moeten bewegen en een beetje afvallen, daarna ga ik helpen bij de kleintjes in de klas. Morgenavond hebben we onze eerste les Bahassa Indonesisch, daar heb ik heel erg zin in want ik vind het belangrijk dat ik de taal een beetje ga beheersen zodat ik wat beter kan communiceren met de kids en de ouders.
Selamat Malam!
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact