Tweet deze blogpost

Day 22 (vrijdag 30.10):

Het is regenachtig weer, maar Timo wilde toch graag een paar uurtjes het surfboard uitproberen. Kay vervulde de coachende rol vanaf het strand, omdat het een beetje fris was. Het surfen blijkt nog niet zo simpel als gedacht.

Day 23 (zaterdag 31.10):

Die ochtend hebben we genoten van alle opaatjes, maar ook de kleine kindjes die al vroeg het strand opzoeken om een golfje te pakken. Dus wij ook weer het surfboard op. Toen we na een hele dag oefenen slechts twee keer door een golf meegenomen werden en we de boards van de andere surfers bekeken hadden konden we niet anders concluderen dan dat we misschien te snel een surfboard hadden gekocht. Geen enkel board op het strand was zo klein en smal als dat van ons, op die van een paar kinderen na. En andere beginners met langere surfboards werden de een na de andere golf meegenomen. Daarnaast zijn we allebei niet compleet onsportief, dus zou het ons toch ook wel iets vaker moeten lukken. Besloten om de volgende dag te kijken of de surfshop geopend was, om het board te ruilen. 

Die avond was Halloween, waar we niet veel van mee hebben gekregen. Wij zaten op het strand naar de mooie sterrenhemel te kijken, waar we drie vallende sterren zagen.

Day 24 (zondag 1.11):

Gelukkig was de surfshop open op zondag, maar de eigenaar was er niet. Zijn vervanger wilde in eerste instantie niet ruilen, maar uiteindelijk hebben we toch een deal met hem kunnen sluiten waardoor we met een langer en breder surfboard weer weg gingen. Als snel bleek dat we met dit nieuwe board binnen 10 minuten meer golven pakten dan met het andere board op een hele dag. Geslaagde ruil dus, nu nog proberen te gaan staan!

Day 25 (maandag 2.11)

Naar Bundaberg gereden en daar in de buurt een strandje op gezocht. Een man en vrouw die langs ons liepen toen we aan het eten waren vertelden ons dat als we nog brood over hadden we dit in de zee om ons heen moesten gooien. Heel veel kleurige visjes verzamelden zich om ons heen en vochten om een stukje brood. Erg grappig gevoel, die staarten en vinnen tegen onze benen! Na de lunch in een park hebben we de gratis dierentuin bezocht, die je beter kunt vergelijken met een Nederlandse kinderboerderij. Hier zagen we een struisvogel, wallabies, aapjes, kakatoes, papegaaien, hagedissen, salamanders, leguanen, slangen en andere reptielachtigen (veilig achter slot en grendel). Hierna nog doorgereden naar Hervey Bay.

Day 26 (dinsdag 3.11):

Niet zo'n bijzondere dag. Vooral besteed aan wasjes draaien, boodschappen doen ed. Uiteindelijk nog een 2-daagse trip naar Fraser Island geboekt die de volgende ochtend zou plaats vinden. In Hervey Bay liepen die dag belachelijk veel mensen met chique (lees lelijke) hoedjes rond, die probeerden heel bekakt, degelijk en rijk over te komen. In werkelijkheid zag je vooral dat ze dit niet waren en het veel te hard probeerden, waardoor de meesten rond 19  uur straalbezopen over straat waggelden. Bleek allemaal iets met de beroemde paardenrace cup in Melbourne te maken te hebben. Maar waarom ze aan de andere kant van Australië er dan zo bij lopen snappen we nog steeds niet.

Day 27 (woensdag 4.11):

Om 8 uur werden we opgehaald door een buschauffeur die zichzelf heel graag hoorde praten en dacht dat hij komiek was. Naar onze mening wel een hele slechte. Gelukkig kregen we na de tocht met de veerboot een leukere chauffeur die onze gids voor beide dagen werd. Hij wist ons erg te boeien met zijn informatie over Fraser Island, het grootste eiland bestaande uit zand, ter wereld. Een zandhoop van zo'n 120 km lang en 22 km breed, gevuld met meertjes die op drie verschilende manieren zijn ontstaan, maar allemaal gevuld zijn met regenwater. Echt, hij zou de lessen aardrijkskunde een stuk leuker gemaakt hebben. Vooral zijn antwoord op de vraag hoe er dan zoveel bomen konden groeien op zand: 'Well, if a mommy tree and a daddy tree hold leafs, they will get baby trees.' Vanwege het zand is het eiland alleen begaanbaar met 4WD wagens en het voelt dan ook net alsof je in een Dakar rally bent beland. Het gehobbel werkt af en toe op de lachspieren, maar er zijn ook mensen in de bus die er doorheen slapen.

We hebben in een meer gezwommen met super helder water en heel wit zand (maar toch niet zoals op Whithaven Beach). Daarna een flinke wandeling gemaakt door de mooie bossen waar hij ons de een gat aanwees waar een van de meest dodelijke spinnen zich overdag schuil hield. Uiteraard zagen we de rest van de tocht alleen nog maar van deze gaten op het wandelpad. Bijeen riviertje aangekomen, bleek het water dat hier door stroomde 80 jaar langte zijjn gefilterd en dus hartstikle drinkbaar. Het smaakte dan ook beter dan het Australische chloorkraanwater.

's Avonds hebben we met 4 Zweden gegeten en gedronken. Erg gelachen om de verklaring van Martin waarom koala's zo lui zijn. Hun hersenen zijn te groot voor de schedel, waardoor ze 'retards' zijn en daarnaast maken de bladeren die ze eten hun high. Had hij ergens gelezen...

Dag 28 (donderdag 5.11):

De tweede dag van Fraser Island begon met een duik in de champagne pools, die zich aan het eind van 75 mile beach bevinden. Onderweg daar naartoe zagen we een jonge dingo die lekker over het strand liep te sjokken.  Qua uiterlijk hij veel op een schattige herdershond, maar het krantenknipsel uit 2001 die de buschauffeur ons liet lezen bewees het tegenovergestelde. Hierin werd namelijk een horroverhaal beschreven van een 7 jarig jongentje die door twee dingo's te grazen is geomen en daarbij dood is gebleven. Hierna zijn de regels op het eiland sterk aangescherpt en je wordt dan ook om de vijf meter aan het dingogevaar herinnerd door middel van waarschuwingsborden. Terug naar de champagne pools, waar golven tegen de rotsen klappen die de scheiding vormen tussen de oceaan en deze pools. Hierdoor stroomt er schuim over de rotsen en ontstaat er een aangename stroming in de baden. Na de lunch beklommen we de 85 meter hoge Indian Rock.  Indian omdat captain Cook dacht dat er indianen naar hem stonden te zwaaien, dit bleken echter de aboriginals te zijn. Vanaf de rand van de cliff hadden we super mooi uitzicht over het eiland en de zee, en zagen we schildpadden en pijlstaartroggen zwemmen. Daarna reden we door naar het scheepswrak, waar we weer een hele geschiedenisles bij kregen. Kern van het verhaal was dat Japanners niet al te slim waren, en daardoor het schip nu al iets van 80 jaar op Frasr Island ligt. Na deze stop gingen we verder naar Eli Creek, een koude beek met een mini stroompje. Met een opblaasbare band zijn we stroomafwaarts gegaan en hebben het zelfs gepresteerd in dit stroompje om te kiepen. Tijdens de koffie vertelde Hayden, de tourguide, dat hij ooit een boot had gekoch, maar geen naam kon verzinnen. Na een gesprek met Nederlanders die in zijn bus zaten, had hij de naam gevonden: 'Zwaffelen'. En zijn nieuwe boot komt 'Zwaffelen 2' te heten. We weten nog steeds niet of we de grapjas moeten geloven, maar het was bij hem goed mogelijk geweest.

Na het diner namen we afscheid van onze nieuwe vrienden, die nog een dag langer daar bleven, en namen we de veerboot terug naar Hervey Bay.

Dag 29 (vrijdag 6.11):

Omdat Timo al een week last had van zijn pols en de klachten erger werden, brachten we die ochtend een bezoek aan de dokter. De pols bleek overbelast te zijn door het vele surfen, gitaar spelen ed. Op advies van de dokter een brace gekocht, zodat hij meer rust krijgt. En we waren beide in shock hoe goedkoop die hier zijn (zo'n €17,50  voor een degelijke). 

De heuvelachtige weg naar Rainbow Beach was net een achtbaan, met naast ons gigantische bossen. Toevallig (en al helemaal in zo'n groot land als Australië) dat Fiona en haar vrienden die dag ook in Rainbow Beach aan zouden komen, omdat ze een dag later vanuit daar naar Fraser Island gingen. Dus hebben we samen pizza gegeten en daarna op het strand wat gedronken en gezellig gekletst. Erg gelachen om de herkenbare verhalen van het per ongeluk rechts rijden en de ruitenwissers i.p.v. het knipperlicht aan doen. In een hostel speelde een bandje en hebben we drankspelletjes gedaan met nog andere reizigers. Uiteindelijk resulteerde dit in dronken, maar oprechte gesprekken over het leven en de toekomst. Kortom een topavond. Tot de security ons 's nachts wakker maakte, door keihard met zijn zaklamp op de bus te kloppen. Mochten we daar niet in de bus slapen, dus maar naar het strand gereden om daar verder te pitten.

Day 30 (zaterdag 7.11):

Doordat Timo rust moest houden, ging ik aan de surf. Dit ging al best aardig, waar de stroming was sterk. Hierdoor dreef ik naar links, het rood/gele zwemgebied in, waar niet gesurfd mag worden. Echt super chill als de lifeguard + Timo veel te lang blijven wijzen en zwaaien dat je naar rechts moet, terwijl je geen centimer tegen de stroom in gepeddeld komt. Maar ok. 

Day 31 (zondag 8.11):

's Ochtends door de regen naar Noosa gereden en nadat we uitstapten liepen we meteen tegen de Zweden van Fraser Island aan. Na wat gesurfd en gewinkeld te hebben, reden we naar een afgelegen parkeerplaatsje om te koken. Een meneertje vond dit ook wel een fijn afgelegen plekje om ongestoord porno te kunnen kijken.

's Avonds zijn we nog eens door de hoofdstraat gelopen, waar een straatmuziekant toevallig ons liedje zong.

Day 32 (maandag 9.11):

Ik meende tijdens het surfen een haai te hebben gezien, maar het bleek achteraf een gebogen ellenboog die net boven het water uit kwam, van iemand die aan het zwemmen was. Blond, ik weet het, maar het duurde toch ff voordat ik weer terug het water in durfde. Na een paar surfpogingen in regenachtig weer, zonder al te veel succes door de dumping waves, wilden we wel weer weg uit Noosa. De weg langs de zee bracht ons langs mooie plaatsjes en we stopten in Coolum om naar een stel lokale surfers te kijken.

Day 33 (dinsdag 10.11):

In Coolum op fijne golven gesurfd en een aantal keer goed blijven staan. Timo baalde als een stekker dat hij met zijn pols niks kan doen. Dus toen zijn we maar een ijsje gaan eten.

Day 34 (woensdag 11.11):

Ontbeten met uitzicht over een super mooie baai. Daarna het kleine strandje op gegaan om een beetje yoga/meditatie te doen. Vervolgens naar Alexandra Headland gereden waar Nick en Maartje zijn! Gek, maar super leuk om ineens je vrienden een knuffel te geven aan de andere kant van de wereld. Natuurlijk flink gekletst en alle verhalen en ervaringen, met alle overeenkomsten en verschillen, uitvoerig besproken. De gesprekken even onderbroken om met hun naar het strand te gaan en kennis te laten maken met het surfen. Zij vinden het ook kei leuk om te doen! Bij hun thuis eindelijk weer eens lekker warm gedoucht en daarna onder het genot van wat drankjes weer verder gepraat. We raakten maar niet uitverteld, waardoor we te laat waren om te gaan uiteten, dus zijn we maar naar een pizzeria gereden.

Day 35 (donderdag 12.11):

Lekker met Nick en Maartje ontbeten en vervolgens weer naar het strand om te surfen. Echrer, dit keer flinke golven! Na het surfen boodschappen gedaan, want het was hun beurt om te koken voor de huisgenoten. Het werd een heerlijke pesto pasta! Die avond hebben we nog met de super aardige huisgenoten nagetafeld en het was super gezellig. 

Day 36 (vrijdag 13.11)

Na deze twee geweldige dagen met Nick en Maartje hebben we nog een keer samen ontbeten, waarna onze wegen weer scheiden. Heel raar gevoel en jammer om weer afscheid te nemen, maar waarschijnlijk niet voor lang want we willen als het allemaal lukt kerst/nieuw jaar samen vieren.

Uiteindelijk hebben we besloten weer terug naar Coolum te rijden, zodat we de volgende dag vroeg op konden staan en meteen mount Coolum konden beklimmen.

Day 37 (zaterdag 14.11):

Om 6 uur opgestaan, ontbeten, sportkleding aan en aan de voet van Mount Coolum geparkeerd. We bleken niet de enige die zin hadden in een sportieve zaterdagochtend. De weg omhoog was een stijle klim over veel stenen en trappetjes. En ook al was het vroeg de zon brand toch al hard, dus zweten geblazen. Maar boven op de berg is het panorama uitzicht over de zee, het groen en in de verte de omliggende stadjes, echt helemaal fantastisch! De weg omlaag hebben we rennend afgelegd en we waren dan ook helemaal voldaan toen we beneden kwamen. Niks beters om na zo'n workout een lekkere duik in de zee te nemen, dus dat hebben we toen ook maar gedaan. 

Tegen de middag werd het bewolkt en al snel volgden de regen en onweer. En dan zit er niks anders op dan naar een overdekt shopping centre gaan. Koken in de regen is lastig, dus besloten we te gaan uiteten. Maar toen werd het op het nippertje net lang genoeg droog om toch even te koken. De rest van de avond hiekd het niet meer op met regenen dus zijn we gezellig het busje in gedoken.

Het gaan goed met ons en we vervelen ons nog lang niet â™¡ Timo & Kay