Deel 2 - De dip
Geplaatst
op 12 april 2019 om 06:27 uur
Deel 2: De Dip... 12 april
Van de euforie naar de dip. Laos op een scooter is een uitdaging. Eén moment van onoplettendheid en je ligt volledig in de
in de kreukels. Na mijn tweede bezoek aan Bliss in Vang Vieng waar ik toch niet datgene vond wat ik dacht te kunnen vinden, teruggekeerd naar Vietnam. Het totaal van het Laos uitstapje was 700 kilometer en die kilometers waren zwaar. Was het mooi? Ja! Heb ik het onderschat? Ook die vraag kan ik met een ja beantwoorden, want het zijn geen gewone kilometers. Het zijn lange kilometers over berggebieden, waar geen einde aan leek te komen. Uitgeput belandde ik een aantal keer in een nietszeggend armoedig hotelletje. Soms in het donker, omdat ze er gewoon soms niet zijn. Eenmaal terug in Vietnam veranderde de individuele vrijheid van de scooter in een blok aan mijn been. Zo voelde het althans. De afstanden tussen de plekken die ik wilde bezoeken waren groot en tussenin is er gewoon niks. 250 tot 300 kilometer oftewel vijf uur op een scooter is normaal in Vietnam en als de temperatuur na 11:00 oploopt naar 36 graden dan is het echt overleven. Je weet op een gegeven moment niet meer hoe je zitten moet. En dan te bedenken dat het vanaf hier nog meer dan 13500 kilometer is tot mijn eindpunt Ho-Chi-Min.
En daar is dus de dip. Ik ben reismoe. Waar ik twee weken terug nog in mijn euforie-momentje zat, heb ik nu even nergens meer zin in. Ik ga elke avond vroeg naar bed en slaap lang en veel. Met de vermoeidheid komen er ineens hele andere gedachten naar boven. Ik bedenk mijzelf nu ineens waarom ik in hemelsnaam 8 maanden wilde reizen. Waarom heb ik niet gekozen drie of vier maanden reizen? Het heeft waarschijnlijk ook te maken met het feit dat er nooit een plek is waar ik me kan hechten. Niet aan een eigen plek en ook niet aan mensen. Ik ontmoet heel veel leuke, interessante mensen, maar het is allemaal vluchtig. Na een paar dagen vervolgt iedereen weer zijn eigen reis en ben je weer alleen. En met die gedachten komt ook de heimwee bovendrijven. Ik heb het nog nooit gehad, maar momenteel zit ik in een fase waarin ik verlang naar alles wat het woord "thuis" belichaamt. Mijn kinderen, broer, moeder vriendjes en vriendinnetje"s". Iedereen en alles binnen mijn eigen kleine "ienie-minie West-Friesland universum". Samen met Michelle ga ik samen in juli door Cambodja reizen, maar dat is pas over drie maanden. Drie maanden lijken nu een eeuwigheid in tegenstelling tot de eerste drie maanden van mijn reis waarin ik in een roes leefde en achteraf echt voorbij zijn gevlogen. Gelukkig heb ik kunnen regelen dat ik de scooter over anderhalve week halverwege Vietnam kan inleveren in de stad Da-Nang waar ook een filiaal zit. Daarna ga ik via de kust van Vietnam weer alles met het openbaar vervoer doen. Het zal een stuk minder vermoeiend en gevaarlijk zijn. Bovendien is het socialer, want je ontmoet makkelijker mensen.
De fase waarin ik nu zit gaat wel weer over, hoop ik... Mijn doel is nu Hoi An. Hoi An is een charmant stadje waar ik mij
wellicht een beetje thuis kan voelen. Een tijdje op één adres blijven om zodoende ergens een beetje te aarden in plaats van elke twee of drie dag ergens anders heen te vliegen. Een rustpunt creëren dat is misschien wat ik nu nodig heb.
Als ik eind van maand in Ho-Chi-Min arriveer dan zal dat een breekpunt worden voor mijn reis. Het plan is om naar de Filipijnen te vliegen, maar ik zou ook zo maar het vliegtuig naar Nederland kunnen nemen... Het zijn keuzes die ook een onderdeel zijn van individuele vrijheid. Gelukkig kan ik zeggen... Ik heb een "thuis" en dat kan lang niet iedereen zeggen heb ik inmiddels geleerd.
Reacties
|
Hans kreuk
Geplaatst op 05 juni 2019 om 14:16 uur
Wat een levenslessen ervaar je zo henk.
|
|
Iris
Geplaatst op 13 april 2019 om 01:43 uur
Volg je hart.????
|
|
Iris
Geplaatst op 13 april 2019 om 01:41 uur
Wat kan ik nog zeggen na al die mooie lieve woorden van je vrienden en familie. Dat ik je stoer vindt. Dat elke ervaring er een is...ook deze...
|
|
Irene
Geplaatst op 12 april 2019 om 21:15 uur
Hoi Henk, jeetje wat een verhaal! Knap zoals je dit met ons deelt. Eén ding is zeker Henk, over deze dip kom je heen... Misschien daar, misschien ook hier... Maakt niet uit. Het komt goed. Sterkte X
|
|
Dirk
Geplaatst op 12 april 2019 om 18:47 uur
Weer een mooi verhaal broer.
We hebben het er donderdag samen over gehad,en opgeven is geen schande en zoals ik zei volg gewoon je hart en blijf genieten????
|
|
Dirk
Geplaatst op 12 april 2019 om 18:47 uur
Weer een mooi verhaal broer.
We hebben het er donderdag samen over gehad,en opgeven is geen schande en zoals ik zei volg gewoon je hart en blijf genieten????
|
|
Iris
Geplaatst op 12 april 2019 om 13:44 uur
Hoi Henk,
Wat super mooi verwoord en juist dit soort ervaringen maken je rijker en laat je beseffen wat jij belangrijk vindt. Heel veel plezier en wijsheid gewenst. Groetjes van Ed en mij xxx
|
|
Jo
Geplaatst op 12 april 2019 om 11:54 uur
????zijn xxxx
|
|
Jo
Geplaatst op 12 april 2019 om 11:53 uur
Zoals in het in het leven gaat! Soms prachtig en vanzelf en soms klote. En dan is er een ding er over heen stappen en door!
Super trots ( en een beetje jaloers ) dat jij dit toch maar ff doet. ???????? vanuit Eastwood City.. P.s. Ff een sauna opzoeken Henk doeg wonderen????
|
|
Aafke
Geplaatst op 12 april 2019 om 10:58 uur
Hoi Henk,
Wat mooi dat je je ook kwetsbaar kunt opstellen!
Jij gaat dit redden, ups maar ook downs zijn ervaringen die er allebei bij horen. Ze maken je (onuitwisbare) herinneringen!
Hang on buddy!
|
|
Karin
Geplaatst op 12 april 2019 om 08:23 uur
Vraagtekens waren een smiley, haha.
Dikke knuffel van ons XXX
|
|
Karin
Geplaatst op 12 april 2019 om 08:21 uur
Henk, hou vol, wij komen er bijna aan. Nou ja, voor ons bijna zal voor jou lang zijn. Wij gaan 24 mei vliegen.
Hoop dat je het plezier en de mooie momenten weer gaat vinden Henk. Maar die vooral wat goed voelt. ????
|
|
Dennis de Vries
Geplaatst op 12 april 2019 om 08:10 uur
Hoi Henk,
Lees met plezier je reisverslagen. Afgezien van de mooie dingen die ziet en beleefd en mooi beschrijft ook, lees ik met genoegen hoe je je voelt en het als mens ervaart. Naast je reis verwoord je knap hoe dit ook een soort van innerlijke reis is op zoek naar wie je als mens bent en hoe je met situaties omgaat.
Dit is volgens mij een enorme rijkdom die je opdoet en wat niemand je ook meer kan afpakken. Dus wat je ook besluit te doen in deze dip situatie, het is nooit verkeerd want zo ben je dan op dat moment.
Succes met de rest van de onderneming, wat je besluit ook moge wezen.
Groetjes,
Dennis de Vries.
|
|
Noortje
Geplaatst op 12 april 2019 om 07:30 uur
Hé Henk!
Ik heb de euforie en de dip net achter elkaar gelezen. Op afstand volgen we jou met je verhalen, op de voet. Ik heb geen ervaring met dit soort reizen, maar wil je toch iets zeggen. Keep on dreaming, keep on going...maar niet ten koste van alles, van jezelf. Naar huis vliegen zal als ‘opgeven’ voelen en dat is vast geen optie. Naar de Filipijnen vliegen als een nieuwe uitdaging in je rijtje van velen. Of het nu naar huis of de Filipijnen wordt, je bent onnoemelijk veel ervaringen rijker en hebt al veel bijzondere verhalen gecreëerd om met ons te delen!
Enjoy!!! Xxx
|
|
Aukje
Geplaatst op 12 april 2019 om 07:19 uur
Hoi Henk, ik hoop voor je dat de fase waarin je nu zit snel weer voorbij zal zijn. Inderdaad, een tijdje settelen op een plek lijkt mij nu een goed plan. Rust en contact met mensen zal je weer uit je dip halen denk ik. En anders.... ons eetcluppie verwelkomt je graag weer met een heerlijk Nederlandse potje????
Maar kom op hè Henk, pak de draad weer op en bedenk; niets moet, alles mag! Dikke kus en knuffel
|
