De euforie en de dip...
Geplaatst
op 11 april 2019 om 11:30 uur
Twee verhalen met een enorme tegenstelling
Deel 1: Euforie
Deel 2: De Dip
Euforie - 2 april 2019
Laos en "diepe sporen" moest ik kwijt. Het was iets wat zo anders was dan anders dat ik mijn verhaal gewoon moest delen. Dat ik in die zelfde week mijn paspoort kwijt raakte omdat de eigenaar van mijn hostel per ongeluk mijn paspoort
aan iemand anders meegaf en dat die zelfde Nederlander vervolgens anderhalve dag later 500 kilometer verderop vast
zat bij de Thaise grens omdat hij met een zogenaamd "vals paspoort" de grens van Thailand de grens over wilde gaan... Het zijn allemaal verhalen die naar de achtergrond werden verdrongen door mijn vorige verhaal. Ik kreeg op tijd mijn paspoort terug, dus persoonlijk had ik er niet zoveel last van. Dat die andere Nederlander een traumatische ervaring moet
hebben opgedaan dat is wel zeker. Ik zou namelijk ook behoorlijk in de rats hebben gezeten als mij dit was overkomen.
Maar goed, terug naar begin april. Mijn prachtige ontdekkingsreis in het noorden van Vietnam, waarvan ik echt
kan zeggen dat het qua natuurschoon, landschap en puurheid alles tot nu toe had overtroffen. Maar ook Hanoi,
een stad waarvan ik niet had gedacht dat het me zo zou pakken. Met pijn in mijn hart heb ik afscheid
genomen van deze stad. De sfeer, het buitenleven alles ademde leven uit. Alles staat of valt trouwens met de
mensen die je ontmoet. Die ontmoetingen zijn de slagroom op het gebakje.
Het was in de terugreis naar Hanoi dat ik vond dat mijn motto "individuele vrijheid" meer nadruk moest krijgen.
Ik besloot daarom in Hanoi een scooter te huren om die vervolgens 8 weken later diep in het zuiden van Vietnam (Ho Chi Min) weer in te leveren. En hoewel ik een lijstje had gemaakt van de 10 leukste plaatsen in Vietnam, kwam er nu ook een weerstand. Ik wil meer dan een lijstje afwerken. Ik wil het onbekende. Ik wil avontuur... Ik wil verrast worden en uitgedaagd worden. Dus daarom terug naar het westen en niet naar beneden via de kust. Terug naar de grens van Laos. Waar alles veel rauwer en nog niet zo bekend is. Na bijna vier uur rijden door de binnenlanden waar ik geen enkele toerist ben tegenkomen stopte ik ergens voor een flesje water en meteen werd meteen de hele familie bijeen geroepen en moest ik met ze op de foto. Ook de kinderen werden geroepen want die konden dan gelijk hun woordjes Engels die ze school kregen, oefenen. Vervolgens moest ik met opa mee naar een oude loods met allemaal beeldhouwwerken die hij twintig jaar geleden had gemaakt. Het was allemaal zo charmant en het voelde allemaal zo ongedwongen en veilig.
Anderhalve week terug sliep ik in een homestay bij mensen thuis in een natuurgebied en één van de dochters bood zichzelf aan om als gids mij rond te leiden door het nationale park. De hele dag zat ze bij mij achterop de scooter en we hebben de meest bijzondere plekken bezocht. Aan het eind van de dag "moest" ik met de eigenaar en een paar van zijn vrienden biertjes drinken en goed en wel bekomen van deze biertjes werd mij verteld dat oma niet lekker was geworden en dus met spoed naar het ziekenhuis moest. In allerijl werden mijn spullen bij elkaar gezocht en binnen een kwartier zat ik
in een andere homestay een paar honderd meter verderop. De volgende Morgen op weg naar de grens naar Laos voor een uitstapje van een paar weken. Meteen dan ook weer naar Vang Vieng om mijn vrienden van Bliss op te zoeken. Individuele vrijheid voelt zo heerlijk. In deze weken heb ik mij nog nooit zo relaxt gevoeld in mijn leven. Van te voren weet je nooit hoe een reis als deze uitpakt. Zeker als je het nog nooit hebt gedaan. Maar nu al kan ik in alle oprechtheid vertellen dat ik echt zo ontzettend geniet van wat er op mijn pad komt. Het is niet in woorden uit te drukken hoe ik mij voel. Soms word ik echt door emoties overmant. Dan treed ik als het ware uit mijzelf en dan zie ik mijzelf staan. Dat jochie uit Midwoud die bijvoorbeeld twee weken terug op de grens tussen China en Vietnam stond en die samen met een
Canadees stiekem 100 meter de grens met China oversteekt en dan keihard terug moest rennen omdat de Chinese douane-politie hun auto startte en met sirenes naar ons toe kwam rijden. En dan eenmaal weer veilig samen met die Canadees en een hi-five doen en ons zelf echt verschrikkelijk stoer vinden.
Het past allemaal in iets wat ik van te voren nooit zou hebben kunnen bedenken, maar het zullen allemaal herinneringen worden die ik een leven lang met mij mee zal dragen.
Reacties
|
Nelly
Geplaatst op 13 april 2019 om 17:52 uur
Heerlijk Henk om een beetje met je mee te reizen! En wat goed om trouw te zijn aan je individuele vrijheid! Juist tijdens deze bijzondere reis met bijzonder ervaringen! Ik wil zeggen "blijf genieten"! Maar....ik weet zeker dat je doet! Liefs en groet X
|
|
Siem
Geplaatst op 11 april 2019 om 14:34 uur
Henk, spannend en emotievol, in tegenstelling met Nicole heb ik mij vol vertrouwen aan Lotte overgegeven, met een uitstekend resultaat. Dank voor je verhalen we volgen het op de voet. Niet teveel uitdagingen aannemen!!!!
|
|
Anita
Geplaatst op 11 april 2019 om 14:07 uur
Wat een prachtige ervaring Henk. Dat had je 35 jaar geleden ook niet bedacht toen we samen aan het carpoolen waren naar Esmil. Fijn dat je dit mag meemaken. Ik wens je nog heel veel mooie reiservaringen toe.
|
|
Corinne
Geplaatst op 11 april 2019 om 13:55 uur
In alleen reizen kom je jezelf tegen in je gevoel en emoties, dat is niet alleen een dip maar kan ook de zoektocht zijn naar wie je werkelijk bent. In eenzaamheid vind je jezelf, hoe mooi is dat ????
|
|
Nicole
Geplaatst op 11 april 2019 om 11:56 uur
Hee Henk, ik moest vandaag nog aan je denken. Ik reed door Midwoud ;-) en mijn schouder is wat pijnlijk dus toen dacht was Henk er maar.. dan kon ik langs voor een behandeling. De drempel met je vervangster heb ik nog niet genomen! Maar dat komt wel hoor. Toen dacht ik, zou hij nog in Hanoi zitten en met die gasten biertjes zitten te drinken en met foto en film bezig zijn. En bij thuiskomst had ik post van je. En jij bent natuurlijk allang weer verder gegaan met avontuur, dingen beleven, herinnneringen maken en ontzettend genieten. Dank voor het delen van al je belevenissen. Dat doe je goed. Dit was deel euforie.. dus ik hoop dat de dip niet te diep is.. liefs Jos en Nicole
|
