5 - Laos - Hockeymeisjes en toevalligheden
Geplaatst
op 25 februari 2019 om 12:35 uur
Hockeymeisjes en toevalligheden
Op de slowboat richting Luang Prabang. En de slowboat staat ook meteen symbool voor Laos, want alles gaat hier drie keer langzamer dan in Thailand. Om 21:00 gaat Laos uit. Dan gaan de lichten uit, doen ze de gordijnen dicht(zover die er zijn) en gaat Laos slapen. Restaurants, café's, alles. Geldt dat dan voor heel Laos, vraag ik mijzelf
af, want dat lijkt mij toch sterk. Laos zal toch ook ergens in het land iets van een avond en/of nachtleven hebben?
De afgelopen week heb ik een jungle-tocht gedaan. twee nachten slapen in boomhutten en via zogenaamde zip-lines slinger je van berg tot berg. Ik kreeg de afgelopen dagen echt een beetje het; "me Tarzan, you Jane", gevoel. Ze noemden dit avontuur de "Gibbons Experience". Gibbons zijn hele aparte, grappig uitziende apen met hele lange armen. Bij de uitleg op internet vergaten ze echter wel te melden dat er in een gebied van 150 hectare(200 voetbalvelden) maar 35 van die apen leven. De kans dat je een ijsbeer in Midwoud tegenkomt is ongeveer groter dan dat je een Gibbon ziet tijdens de Gibbon-experience. Maar goed, toch was het een geweldige ervaring. We sliepen met 5 avonturiers twintig meter boven de grond in een boomhut die je alleen maar vliegend met zo'n zip-line kon bereiken. Drie dagen, vier uur rijden, totaal afgezonderd van de bewoonde wereld. Drie dagen totaal onbereikbaar. Ik vond het geweldig. De nachten waren diep zwart van kleur en daardoor waren de sterren ongelofelijk helder. Neem daarbij de pure stilte. Alleen de geluiden uit de jungle. Het is moeilijk om te omschrijven hoe speciaal deze ervaring voelde. Na een intensieve dag van klimmen en klauteren gingen we om 18:30 eten. Om 19:30 hadden we de koffie en thee op en om 21:00 waren we uitgepraat. De laatste keer dat ik al om 21:15 in mijn bed lag was ik 12 jaar. Slapen in de jungle doe je diep en lang. Hoe dat komt weet ik niet, maar het gebeurt gewoon. Ruim 10 uur slapen is voor mijn echt verschrikkelijk lang. Ook in dat opzicht breek ik records.
Sinds Chang Mai, Pai en nu Laos trek ik geregeld op met Carlijn. Carlijn komt uit Amsterdam en is een leuke, spontane meid van bijna 26 jaar. Carlijn is het type "hockey-meisje" netjes, basic en verzorgt... Eigenlijk zo'n - niets op aan te merken meisje - Natuurlijk doet Carlijn ook een beetje stoute dingen maar dat is logisch, want dat doen hockeymeisjes nu eenmaal. Nu zijn het type hockey meisjes niet de meisjes waar ik in mijn "normale leven" mee optrek, maar voor nu doen we
dezelfde dingen, is het gezellig en hebben we dezelfde route. Na mijn volgende stop in Luang Prabang zullen onze wegen zich weer scheiden en dat is goed. We reizen tenslotte niet voor niets alleen.
Afgelopen donderdag gebeurde er iets bijzonders tussen Carlijn en mij, maar voordat ik dit vertel ga ik ongeveer 16 jaar terug in de tijd waar een zelfde soort gebeurtenis plaatsvond. Het was in Hoorn bij de grote kerk. Het was op dat moment een café of een grandcafé, maar we stonden daar in ieder geval met z'n vieren. Ton en Lida (toen allebei nog met de naam Brals) en mijn ex-vrouw Carolien. Het was op een moment dat Lida mij aantikte en wees naar een vrouw - vijf meter verderop aan een tafel - en tegen mij zei; Dat is Els Bruin. Els bruin is jongste zus van Marieke Bruin en William Brown en heb ik na mijn lagere schooltijd niet meer gezien. Ik keek langs de vinger van Lida en riep eigenlijk meteen, dat ze het mis
had en dat deze vrouw niet Els Bruin was. Lida wist het echter zeker en was zelfs zo zeker van haar zaak dat ze meteen naar de tafel liep waar Els Bruin zogenaamd zou moeten zitten en vroeg op de vrouw af; ``Hoi Els Bruin, jij ook hier,, en waarnaar ze meteen vervolgde met de zin; ``dat is een tijd geleden,,. De vrouw keek verontwaardigd op en zei iets dat moet hebben geklonken als; Wie is u, en waar heeft u het in godsnaam over?
Lida droop teleurgesteld af en kwam teleurgesteld bij ons terug. Ik kon op dat moment een glimlach niet onderdrukken.
Nog geen minuut later komt er een vrouw voorbijgelopen en wat denk je... Het was de echte Els Bruin. Het zijn van die ongelofelijke toevalligheden. Iemand die je twintig jaar niet hebt gezien duikt op in een omstandigheid die je niet kan verzinnen.
21 februari 2019, Laos. Ik had een boek gekocht in een tweedehands boekenwinkel in Chiang Mai. Het was een boek van de schrijfster Simone van der Vlugt. Een boek uitgebracht in 2012. Aan het einde van de middag zit ik met Carlijn in een café c.q. restaurant. Carlijn zit te lezen op haar e-reader. Op het moment dat ik wat te eten bestel en daarbij de opmerking plaats dat ik net heb gelezen dat je in de "welgestelde kringen" kringen van onze maatschappij elkaar niet "eet smakelijk" wenst omdat het eten toch altijd van een dermate kwaliteit is dat het overbodige opmerking is... kijkt Carlijn verschrikt en met grote ogen op. ``Deze zin lees ik net in mijn boek,,. Wij lezen dus op hetzelfde moment, zonder we het van elkaar weten hetzelfde boek en dezelfde bladzijde. Hoe bijzonder is dat. Een boek uit 2012. Een boek uit honderdduizenden boeken door twee mensen op hetzelfde moment gelezen en dan ook nog de precies op hetzelfde moment dezelfde bladzijde. Els Bruin en Simone van der Vlugt delen vanaf nu twee bizarre toevalligheden.
Volgende keer Luang Prabang, oftewel "klein Parijs" en Vang Vieng, een drugsparadijs in Zuid-Oost Azië.
Reacties
|
Janet
Geplaatst op 26 februari 2019 om 15:42 uur
Kippenvel en ik herken het. Dat je denkt iemand te zien, die het niet is. Dan de hoek om en voila. Serendipity is ook een mooie film over "toevalligheden". Voor thuis! Maar nu avonturen, ik geniet mee X
|
|
Nicole
Geplaatst op 25 februari 2019 om 21:31 uur
Hee Henk, mooi verhaal weer. Dat lang en diep slapen in de Jungle lijkt me een aparte ervaring. Ook omdat het niet stil is daar heb ik me laten vertellen. Maar jij weet het nu. Prachtig als schijnbaar toevoevallige niet causale dingen samenvallen. Ik zou het synchroniciteit noemen. Hoe dan ook een mooi thema, zeker voor een logboek. Henk je bent heerlijk aan het genieten, lekker doorgaan zo en ons blijven schrijven. Lieve groet. Nicole
|
|
Corinne
Geplaatst op 25 februari 2019 om 19:37 uur
Mooi niet, ik noem dit continuïteiten Jung schreef er al over, je kunt t ook zien als grapjes van t universum!
|
|
Corinne
Geplaatst op 25 februari 2019 om 19:36 uur
Mooi niet, ik noem dit continuïteiten Jung schreef er al over, je kunt t ook zien als grapjes van t universum!
|
|
Piet Timmerman
Geplaatst op 25 februari 2019 om 16:37 uur
Een mooi verhaal. De rust die jij nu heb laat je hele mooie dingen ervaren.
|
|
Siem
Geplaatst op 25 februari 2019 om 14:29 uur
Henk, dat komt vele malen voor in je en mijn leven zulke gebeurtenissen, merkwaardige samenloop van omstandigheden. Ik heb dat, In Duitsland, in Parijs, in Frankrijk ook meegemaakt. Maakt het alleen maar mooier. Geniet ervan.
|
|
Tineke Bos
Geplaatst op 25 februari 2019 om 13:03 uur
Het is geen toeval Henk, dat heet De Vierde Dimensie
|
|
Hans Kreuk
Geplaatst op 25 februari 2019 om 12:51 uur
Ach wat is bijzonder, als je het gaat kansberekenen zal het wel weer mee vallen.???????????????? (grapje).
|
