Pinda-Perikele, Een bijzondere Rit naar Bali!"
Geplaatst op 02 oktober 2023 om 19:30 uur
Eindelijk liepen we door het gangpad van het vliegtuig op zoek naar de twee lege plekken. Nog voordat ik kon zitten, werd ik verwelkomd met een consumptiegesprek van pinda’s. Ik merkte op dat er een meneer naast mij zat die al pratend en kauwend mij begroette. Met mijn hand voor mijn mond om de spetters van de pinda’s niet te voelen en met samen geknepen ogen ging ik zitten, even uitpuffen over wat zich allemaal had afgespeeld bij het inchecken.Niet lang daarna kregen we een keuze uit twee gerechten: chicken met rijst of pork met bami. Mijn keus was snel gemaakt. Bij de gedachte dat ik Knorretje moest eten, schoot ik bijna in de lach. En ja, mijn buurman koos voor het andere gerecht. Met dat ik dacht heerlijk te gaan eten, kwamen er allerlei slurpgeluiden vanuit mijn linker kant. Ook het boeren tijdens het eten werd mij echt te veel. Erwin zag de humor er van in en kwam niet meer bij van het lachen maar mijn kipgerecht werd er niet beter van. Ik had geen trek en duwde de kip weg naar achteren van het uitklaptafeltje. Het tafeltje was zo glad dat mijn kip richting mijn kruis gleed, waarbij de warme saus als een landingsbaan tussen mijn benen kwam op mijn mooie schone broek. Het was een echt feestje. Na het warm eten een sandwich in de nacht en een rijsttafel in de ochtend kwamen we aan op het vliegveld Xiamen in China. Tijdens het vliegen werd het papieren formulier door Erwin ingevuld, maar dat was niet genoeg. Er moest nog een QR code worden ingevuld. Dit werd door een hulpvaardige medewerker ons gedaan. Aangezien wij beide niet zo goed Chinees kunnen lezen. Ook moesten we onze paspoortnummer, telefoonnummer, vingerafdrukken en beroep kenbaar maken. Aangezien we eerder in China waren geweest, leek het alsof we al goede bekenden van elkaar waren. Wat niet wegneemt dat deze hele vragenlijst en informatie langer dan anderhalf uur heeft geduurd, met nog weer invullen van meer formulieren. Buiten het vliegveld zag het eruit als een soort kamp waar je binnen moest blijven, met prikkeldraad aan beide zijden waarbinnen je wel kon lopen. Alsof je naar een feestje kon gaan.
Na de incheck was het tijd om naar Bali te reizen. Maar eerst nog even wat lekkers. Ik liep een rondje over de luchthaven in Xiamen en wat een avontuur! Aan de ene kant was het net een slapstickfilm. Een hele groep Chinese reizigers probeerden zich in een te kleine ruimte te proppen. En dan begonnen er mannen doodleuk hun gezicht te scheren op de tast alsof ze op een openbaar kappersfeestje waren! Niemand die een wenkbrauw optrok, het was de gewoonste zaak van de wereld. Alsof we allemaal gezellig aan het tutten waren.In Bali waren we bijna bij de uitgang, nog één QR-code te gaan! Ik voelde me als een avonturier die een schat had gevonden, alleen was die schat een uitgang uit dit QR-doolhof.
We stapten vol verwachting Bali binnen, klaar om te relaxen.Maar voordat we onze allerlaatste QR-code konden bovenhalen, griste een medewerker de telefoon met een grote glimlach weg “ welcome to Bali” Binnen een minuut had hij de hele medische geschiedenis ingevuld - zonder ook maar één vraag te stellen. Nou , Welkom op Bali, waar ze niet alleen je bagage dragen, maar ook weten hoe de gezondheidstoestand is. Al lachend liepen we naar de aankomsthal. Daar stond een leger van chauffeurs met naambordjes, alsof we een levend spelletje Memory speelden. We tuurden naar de bordjes als een stel detectives op een missie. Het schreeuwen en roepen werkte niet echt in ons voordeel, maar uiteindelijk zagen we onze held met het juiste bordje. En toen, lieve lezers, was het 23:00 uur en rolden we eindelijk ons hotel binnen. Wat een dag, wat een avontuur!
Op Bali vliegveld, Denpassar liepen we naar de uitgang, geen één QR-code meer te gaan! Ik voelde me als een avonturier die een schat had gevonden, alleen was die schat een uitgang uit dit QR-doolhof. Wat een reis!
Reacties
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact