Het Avontuur van de Verloren QR Code
Geplaatst op 02 oktober 2023 om 12:01 uur
Daar stonden we dan, op Schiphol, klaar voor onze langverwachte Bali-reis. De spanning hing in de lucht, vermengd met een flinke dosis vliegangst. Ik bedoel, wie heeft er nou een goede relatie met vliegen? Reizen wilde ik heel graag, maar vliegen was niet bepaald mijn hobby. De grote vraag was: waar kies je dan voor?
We waren ruim op tijd, drie uur van tevoren zoals vermeld in het voorschrijft. Om 19.30 uur zou het avontuur beginnen, tenminste, dat dachten we. Op Schiphol aangekomen en de douane gepasseerd, restte ons alleen nog het laten zien van onze boarding passes. Plotseling kwam er een mevrouw naar ons toe en zei dat we een QR-code moesten downloaden en invullen. Naast ons waren er nog heel veel passagiers druk bezig om dit voor elkaar te krijgen. Tja, China wilde dit, dus QR'en maar.
Langzaam maar zeker werd de rij korter. Wij stonden daar echter te emmeren met onze telefoons. De code wilde maar niet verschijnen. Mijn telefoon leek op het cruciale moment in staking te zijn gegaan. Ik keek naar de mevrouw in het blauwe pakje en vroeg haar of ze geen papieren versie had. Ik gaf aan dat onze telefoons in staking waren gegaan. Wij emmerde nog even verder en daar stonden we dan in de hal en het werd steeds stiller.
Ik had de zenuwen in mijn buik en de zweet gutste in mijn knieholtes. Toen kwam die beruchte zin: " Houd er maar rekening mee, Jullie hebben een QR-code nodig," zei de dame in een blauw uniform. .Naast ons stond eerst een leger van reizigers als bezetenen op hun telefoons tikken, maar het tikken was weg, maar ook de reizigers.
Maar mijn telefoon, die besloot zich echt als een stakende vakbond op te stellen. Precies op een cruciaal moment. Ik keek smekend naar de dame in het blauw en stamelden een keer "Heeft u misschien een papieren versie?."Haar reactie was als een donderslag bij heldere hemel. "Als je die QR-code niet kunt downloaden en invullen, dan vertrekt het vliegtuig zonder jullie," gromde ze, als een mix tussen een drill sergeant en een boze fee.Mijn wangen kleurden rood, De zenuwen begonnen een wilde polonaise in mijn buik. Ik kon het niet laten om te sputteren: "Nou, dat klonk bijzonder vriendelijk. "Gelukkig zag een andere mevrouw mijn benarde situatie en kwam als een engel aangewaaid. Binnen een mum van tijd hadden we een papieren versie in onze handen. Samen maakten we een komisch renspel richting de gate. We waren de kers op de taart van het vertrekbord, de allerlaatsten die aan boord gingen. De deur kon eindelijk dicht, en daar gingen we, met een vleugje drama en een snufje spanning.Elf uur later landden we in Ximen, China. Daar zaten we dan, met vijf uur aan wachtplezier voor de boeg. De mogelijkheden waren eindeloos. Maar dat, dat is een verhaal voor een andere keer...
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact