Cat Ba Slapen bij een local
Geplaatst op 12 juli 2016 om 12:57 uur
Eindelijk aangekomen op Cat Ba vertelde een van de Britten dat die dacht dat we konden lopen naar hun hostel. Dus we hebben de local bus en alle opdringerige taxi chauffeurs allemaal genegeerd en gingen lopen, totdat iedereen toch allemaal wel zeiden dat het 30 kilometer lopen was. Local bus was helaas al weg, dus toch maar een dure taxi chauffeur gevraagd. Er was alleen nog steeds geen ATM, gelukkig hadden de Britten nog wel wat Amerikaanse dollars (super gek, die krijg je soms ook hier) die we hebben opgeofferd. Alleen de taxi chauffeur wist de exchange rate niet, dus ookal boden we meer dollars dan hij vroeg in Vietnamese dong wilde hij het eerst niet doen. Toen er een andere taxi op ons begon te azen, was het natuurlijk wel meteen goed en zaten we lekker in de taxi van het prachtige landschap te genieten. Door de enthousiaste verhalen van de Britten wilde we nog bijna onze hele route omgooien en naar Pai gaan maar dat was toch iets te duur. Zulke toffe verhalen zeg! Nadat we de Britten hadden gedag gezegd en afgezet bij hun hostel zijn hebben wij ook een hostel opgezocht en gaan eten. Loempia's, eindelijk iets echt Vietnamees, heerlijk! Aangezien we eindelijk bij een strand zaten zijn we rond een uur of 8 nog naar het strand gelopen en even wezen zwemmen in het donker, heerlijk! Daarna heerlijk geslapen in het hostel. We wilde een.keer wat langer slapen omdat we iedere dag echt vroeg op waren gestaan, maar helaas Had een groep van 15 Chinezen besloten in te checken en bedden te verdelen om 8 uur sochtends. Niet heel handig als ze tegen ons zeggen dat we pas om 12 uit hoefde te checken. Een gast uit ons hostel waarschuwde al dat echt alles vol zat voor de komende nacht dus nadat we een stuk of 12 keer waren afgewezen bij ieder hostel of hotel dat we zagen snel wifi gezocht en ondergetekende had al gauw een mooie deal te pakken terwijl Vin maar niks kon vinden. Lang gezocht naar dat ene hostel totdat bleek dat ik niet erg snugger was en voor morgen had geboekt. Oeps, de zoektocht ging verder. Een Vietnamese man zag ons zoeken en riep ons naar binnen, beetje twijfelend maar ja we moesten toch ergens slapen. Man kon voor Vietnamese begrippen best oké engels en liet ons een kamertje zien waar nog.allemaal eigen spullen stonden zoals schoenen, boeken en jassen. Beetje twijfelachtig toch maar de kamer genomen aangezien echt alles vol was en de man wel heel aardig was en ons goede tips gaf. De kamer kon alleen niet op slot.. Oh en we hadden ook twee huisdieren, de grootste kakkerlakken die ik ooit had gezien hahah. Op advies van de man al onze waardevolle spullen meegenomen, zodat als die wat zou jatten het hooguit een van mijn jurkjes zou zijn. Vervolgens op pad gegaan om een scooter te huren! Een van de Britten was flink gevallen met de scooter; mocht ook niet meer zwemmen en naar ziekenhuis geweest doordat er infectie was; maar hoe moeilijk kon het zijn? Een jaar of vijf geleden heb ik het ook weleens geprobeerd en dat was simpel, Vin maakte ik me sowieso niet druk over, die kan dat wel. Nadat uitgelegd was hoe dat ding ookal weer moest starten konden we op pad, en oh wat was dat een goed idee! Heerlijk koel en genieten van de natuur! Rustige wegen, dat kan ik wel! Totdat opeens de scooter van Vin niks meer deed, ohno wat nu. Vin een beetje sleutelen maar nee echt niks. Scooter gebracht naar de grote weg waar we hulp wilden vragen. Een groep mensen zwaaide ons meteen al weg (wat echt super uitzonderlijk was want ze zijn zo aardig hier!) en algauw werd alweer aan onze verwachtingen voldaan. Een Vietnamese man stopte om te vragen of die kon helpen en al gauw constateerde hij dat de benzine gewoon op was. Ik op de scooter zijn scooter achtervolgen naar een plek waar ik benzine kon kopen 200 meter verderop en we konden weer lekker verder op de scooter! Nog gestopt bij een klein strandje onderweg wat super mooi was en weer terug naar huis! Maar toen was het mijn beurt, super stom we hebben de hele liter benzine in vin z'n scooter gegooid en nu was mijn tank leeg. Nu was het Vincent zijn beurt, hij nam een Vietnamees achterop de scooter en zo had ik ook weer benzine. Nog in return geholpen met een geitje vangen voor die Vietnamees en dan weer terug! Terug in de stad nog even over een marktje gelopen en zo waar een eerste supermarkt werd gezien! Wat heerlijk, geen gekke toeristen prijzen.en gewoon een vaste prijs. Daarna toch maar gekeken naar ons huisje of onze spullen er nog waren hahah. We kwamen gelukkig binnen, maar dit keer zat er een andere man. Hij vertelde dat het eigenlijk zijn kamer was waarin we sliepen en zijn vader het zonder dat hij het wist had verhuurd, oeps hahaha. Daarna lekker gedoucht, wat precies zo was al wat op mijn bucketlist stond. Koude douche, klein straaltje, douchekop vasthouden met 1 hand en met de andere hand wassen en ondertussen in een teiltje staan. Er lag ook nog een bakje naast het teiltje zodat je het water van je douche kan gebruiken om over je heen te gooien of om de wc mee door te spoelen. Wat een ervaring, zo bijzonder. Terug in de kamer zagen we onze twee huisdieren, maar dit keer twee andere. 1 van de enorme kakkerlakken was verdwenen, bah. Wel hadden we een leuke gekko ervoor in de plaats gekregen, zo leuk om te zien en zo schattig die lieve kleine Bob. Klaar om te slapen viel opeens de stroom eraf waardoor onze ventilator het ookniet meer deed. Ohnee, dit zou nog een lange warme nacht worden. Gelukkig leek het alsof dit wel vaker gebeurde en had iedereen een aggregator waardoor ik uiteindelijk prima heb geslapen!
Reacties
|
Riet |
|
Erwin |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact